Km 262, Ib. - Puszczykowo, m. w woj. wielkopol. (powiat poznański), w pd. części Poznańskiego Przełomu Warty, nad Wartą, na skraju Wielkopol. Parku Narodowego. — 8,3 tys. mieszk.  miejscowość willowa i letniskowa. Stąd zaczyna się Wielkopolski Park Narodowy liczący 3800 ha obszar pierwotnej przyrody. Stacja ornitologiczna i muzeum przyrodnicze oferują atrakcyjne eksponaty.

Km 255,4, pb.- Czapury-podmiejska wieś. Kończy się towarzyszący Warcie bór puszczański  - Nadwarciański Park Krajobrazowy utworzony został w celu ochrony środowiska przyrodniczego, swoistych cech krajobrazu, zachowania ze względów naukowych miejsc lęgowych ptactwa wodnego, błotnego
 i lądowego oraz ochrony ptaków przelotowych, a także zabezpieczenia wartości historycznych tego regionu.

Poznań

W 966 roku, wraz z chrztem Mieszka I rozpoczyna się pisana historia Polski. Poznań jest jednym z miejsc, które należy brać pod uwagę jako miejsce tego wydarzenia. Ostatnie badania archeologiczne dowodzą istnienia w Poznaniu palatium, które jest największym znanym świeckim, murowanym budynkiem owych czasów w państwie Polan. Przy nim znajdowała się najprawdopodobniej rotunda, zwana kaplicą Dąbrówki.

 Dziś obie budowle znajdują się pod Kościołem NMP. W 968 roku Polska otrzymała również biskupa misyjnego. Był nim Jordan, który przybył do kraju Mieszka I wraz z orszakiem Dobrawy. Jako biskup misyjny nie miał formalnie swojej stolicy, jednak w rzeczywistości musiał posiadać swój kościół katedralny i siedzibę. Tytuł biskupa misyjnego sprawiał, że Jordan i jego bezpośredni następcy nie podlegali władzy żadnego z metropolitów, lecz bezpośrednio papieżowi. Badania archeologiczne oraz przekaz Thietmara wskazują, że ową siedzibą stał się Poznań, a głównym kościołem w państwie stała się Katedra św. Piotra na Ostrowie Tumskim.

 Km 252, Ib. - Luboń, przemysłowa dzielnica Poznania. Km 247, pb. - Starołęka, wielka dzielnica Poznania.

„ Pierwsze dane źródłowe o Luboniu pochodzą z 1316 roku, z czasów panowania króla Władysława Łokietka. W połowie XV wieku król polski Kazimierz Jagiellończyk wyraził zgodę na sprzedaż Lubonia władzom Poznania. Luboń był własnością Poznania aż do rozbiorów.

Momentem przełomowym dla rozwoju Lubonia i okolic było wybudowanie linii kolei żelaznej na przełomie XIX i XX stulecia. W tym czasie duży wpływ na rozwój oświaty i rolnictwa w Wielkim Księstwie Poznańskim wywarła Wyższa Szkoła Rolnicza im. Haliny, założona w 1870 r. w Żabikowie, na terenie dzisiejszego Lubonia, przez Augusta hrabiego Cieszkowskiego. Od początku XX w. na terenie Lubonia imponująco rozwijała się działalność gospodarcza. Powstały znaczące obiekty przemysłowe: Fabryka Przetworów Ziemniaczanych Luboń-Wronki, fabryka drożdży i kilka cegielni. W 1920 r. grupa kapitałowa założyła spółkę Chemiczne Fabryki - dr Roman May Towarzystwo Akcyjne, wykupując wytwórnię superfosfatu. W czasie II wojny światowej istniał na terenie Lubonia obóz karno-śledczy podległy władzom SS. Współczesny Luboń obejmuje trzy historyczne wsie: Żabikowo, Lasek i dawny Luboń, które połączono w 1954 r. nadając im status miasta. Luboń otrzymał prawa miejskie na mocy Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 1954 roku”.

Km 247 - kolejowy Most Dębiński, w.d. k m.nad WW = 200 cm, nad SW = 820 cm i nad SNW = 930 cm. Wzdłuż pb. ciągnie się ul. Starołęcka, za Mostem Dębińskim zakłady: Stomil, dalej Pollena i stocznia rzeczna. Lb. - tereny zielone dzielnicy Dębiec, a za Mostem Dębińskim - Wilda.

Km 246 - żelbetowy most drogowy Przemysłowa, w ciągu ul. Hetmańskiej. Wys. d.km. nad WW = 440cm, nad SW = 960 cm i nad SNW = 1070 cm. Po obu stronach tereny zielone: Ib. - Wilda, pb. ­Rataje. Kilometr przed następnym mostem zaczynają się przystanie sportowe; na Ib.: LO_ KS "Sunna", KW "04", TKS "Tryton"; na pb.: Park nad Wartą, KS "Energetyk", A75, KS "Stomil", KS ,Warta", TW "Polonia", KS "Poznania".

Km 244 - stalowy most drogowy Królowej Jadwigi, w ciągu ul. Królowej Jadwigi. Wys. d.kn. nad WW = 360 cm, nad SW = 880 cm i nad SNW = 990 cm. Za mostem - ładne tereny zielone małej dzielnicy Św. Roch. Tu na lb zaczyna się Stare Miasto.

 Km 243,6 - żelbetowo-stalowy most drogowy św Rocha, w ciągu ulicy Kórnickiej. Wys. d.km. nad WW = 220 cm, SW = 740 cm i SNW = 850 cm Tuż za mostem - przystań KS "Pocztowiec". Koryto rzeki rozdwaja się. Prawe ramię to dawna rzeka Cybina Obydwa ramiona "trzymają w uścisku" cenny skarb miasta Poznania - Ostrów Tumski z widocznymi spod mostu gmachami zespołu sakralnego z dwu wieżową katedrą poznańską.

„Bazylika archikatedralna pw. Św. Piotra i Pawła to najstarszy zabytek Poznania i jednocześnie najstarsze miejsce pochówku władców Polski: Mieszka I i Bolesława Chrobrego. Pierwszą, trzynawową świątynię przedromańską zbudowano w miejscu dzisiejszej katedry w czasach Mieszka I, około roku 968. Została ona zniszczona podczas najazdu czeskiego księcia Brzetysława. Mury tej świątyni zachowały się w podziemiach, i tam można je oglądać. Nową dwuwieżową kamienną bazylikę romańską postawiono tuż po najeździe Brzetysława, w latach 1039 - 1058. Około roku 1243 przebudowano wschodnią część świątyni, wznosząc w miejscu kamiennego muru ceglane prezbiterium.

W wieku XIV do świątyni został dobudowany korpus, już w stylu gotyckim, a na przełomie XIV i XV w. wzniesiono gotyckie prezbiterium. Wtedy też powstała większość z kaplic otaczających główną nawę.

Po pożarze z 1622, w latach 1636 - 50 katedra została gruntownie przebudowana, w modnym wówczas stylu barokowym. W roku 1783 świątynia otrzymała charakterystyczną fasadę zaprojektowaną przez Efraima Schroegera. Wkrótce potem, po zawaleniu się wieży, kolejny architekt - Bonawentura Solari - przebudował fasadę w stylu klasycystycznym.

Katedra została mocno zniszczona podczas zdobywania Poznania w roku 1945 przez Armię Czerwoną. Ocalała tylko większość z kaplic otaczających główną nawę i prezbiterium, w tym najcenniejsza Złota Kaplica, miejsce pochówku pierwszych władców Polski.

Odbudowę przeprowadzono w latach 1948 - 1956, pod kierunkiem Franciszka Morawskiego. Podczas tych prac świątynia otrzymała z powrotem gotycki kształt, z przełomu XIV i XV wieku. Prace przy restauracji świątyni potrwały 1960, kiedy ukończono odnawianie kaplic. Obecnie katedra jest trzynawowym kościołem z dwoma wieżami i trzema wieżyczkami nad tzw. obejściem wokół prezbiterium.Kościół otacza 12 kaplic i 2 zakrystie. Światynia ma długość 81 m, szerokość 43,5 m. Głowna nawa jest wysoka na 24,5 m. Główne wieże mierzą 62, a wieżyczki 44 m. wysokości.

Od roku 1962 katedra nosi, z nadania papieża Jana XXIII miano Bazyliki Mniejszej. Najcenniejsze zabytki światyni to:ostrołukowy, profilowany portal główny, z którym osadzono drzwi z brazu, przedstawiające sceny z życia patronów katedry, późnogotycki główny ołtarz z 1512, stalle z początku XVI w., barokowa ambona i chrzcielnica z 1720 r i wiele innych, jak choćby wyposażenie Złotej Kaplicy”.

Km 242,6 - żelbetowy most drogowy Bolesława Chrobrego, w ciągu ul. Kardynała Wyszyńskiego. Wys. d.km. nad WW = 190 cm, nad SW = 720 cm, i nad SNW = 830, Możemy tu nie bez trudności przycumować do Ib. i wyskoczyć na obejrzenie Ostrowa Tumskiego: Bazyliki Archikatedralnej św. Piotra i Pawła, o Kościoła Kolegiackiego NMP Pałacu Arcybiskupiego, Muzeum Arcydiecezjalnego i jeszcze kilku innych.

Km 241,76 - stalowy most kolejowy Poznań Garbary na linii Warszawa - Poznań - Berlin, Wys. d.km. nad WW = 120 cm, nad SW = 660 cm i nad SNW = 770 cm. Na Ib. piętrzy się słynna Cytadela Poznańska.

„Cytadela stanowi obecnie rozległy park (około 100 ha), którego południowo-wschodni stok stanowią cmantarze. Cytadela została wybudowana w stylu nowopruskim, otoczono ją wałem oraz suchą fosą. Wszystkie wybudowane na terenie fortu obiektu miały 2,5 m grubości. Więziono tu powstańców z lat: 1846, 1848 i 1863. Zgodnie ze swym militarnym znaczeniem została Cytadela (zwana także Fortem Winiary) wykorzystana dopiero w 1945 roku, stanowiąc główny punkt oporu załogi niemieckiej.

Jej zdobycie przez wojska radzieckie kosztowało życie 6000 żołnierzy. Po wojnie fortyfikacje rozebrano, pozostały tylko pojedyńcze umocnienia. Obecnie w jednym z korytarzy wewnątrz fortyfikacji znajduje się Muzeum Armii Poznań, a w dawnym schronie amunicyjnym muzeum gromadzące pamiątki związane z dziejami fortu. Na stoku rozciągają się cmentarze. Najdalej na zachód znajduje się Cmentarz Garnizonowy.

Bardziej na wschód jest dawny Cmentarz św. Wojciecha, na którym leżą powstańcy wielkopolscy oraz żołnierze polegli w latach 1918-20. Dalej rozciąga się największy na stoku Cmentarz Żołnierzy Radzieckich. Następny jest Cmentarz Bohaterów Polskich, na którym spoczywają ofiary II wojny światowej oraz wydarzeń poznańskich 1956 roku. Najbardziej na wschód rozciąga się Cmantarz Żołnierzy Brytyjskich, poległych podczas obu wojen, między innymi lotnicy rozstrzelani po ucieczce z obozu w Żaganiu”.

Km 240,2, Ib. - Nadzór Wodny Poznań (uczynny!). Koło niego radzę stanąć nawet na parę dni., adres: Nadzór Wodny Poznań, ul. Czapla 4, 61-623 Poznań, tel. 0-61, 820-14-81. Cumujemy do brzegu trawiastego, dołem - kamiennego, rzucając z rufy kotwicę. Woda w Poznaniu, jest haniebnie zanieczyszczona i na cumie kotwicznej przez dwie noce uzbiera się dobry kilogram śmiecia, które trzeba zrywać kombinerkami. Takie miasto i nie ma oczyszczalni ścieków! Wodowskaz Poznań: WW = 680 cm, SWW = 505 cm, SW = 270 cm, SNW = 162 cm. Szybkość przeciętna prądu przy SW = 2,9 km/godz.

Km 239,60 - drogowy Most Lecha na trasie drogi kraj. 2 Warszawa­ -Świecko. Wys. d.km. nad WW = 180 cm, nad SW = 780 cm i nad SNW = 900 cm. Płyniemy przez tereny zielone Poznania.

Km 237,57 - rurociąg gazowy. Wys. d.k.m.. nad WW = 803 cm, nad SW = 948 cm.

Km 237,45 - rurociąg ciepłowniczy Wysokość d.kr. nad WW = 658 cm, nad SW = 803 cm.

Km 237,43 - stalowy most kolejowy Poznań - Koziegłowy. Wys. d.k.m. nad WW = 950 cm, nad SW = 1520 cm, nad SNW = 1630 cm.Tu kończy się prawobrzeżny Poznań. Na pb. zaczynają się tereny gminy Czerwonak. Na Ib. ciągną się tereny w granicach miasta. Brzegi wysoki. Lasy na przemian z zabudową willową i przemysłową.

Km 234, pb. - Czerwonak, duża osada gminna wśród lasów. Nazwa wsi Czerwonak wywodzi się prawdopodobnie od czerwca polskiego-owada hodowanego na stokach Dziewiczej Góry przez owińskie cysterki dla uzyskania czerwonego barwnika. Zaczątkiem wsi był położony w dolinie Warty Czerwony Młyn-własność kapituły poznańskiej. W 1545 r. proboszcz katedry poznańskiej sprowadził do Czerwonaka papiernika, któremu polecił w miejscu istniejącego młyna założyć papiernię. Była to jedna z dwóch istniejących wówczas papierni w Wielkopolsce.

„Gmina Czerwonak położona jest w bezpośrednim sąsiedztwie Poznania. Od zachodu graniczy z gminą Suchy Las, od północy z Murowaną Gośliną,  natomiast od strony wschodniej z gminą Pobiedziska i Swarzędz. Granicę zachodnią stanowi rzeka Warta, a wschodnią puszcza Zielonka. Park krajobrazowy Puszcza Zielonka obejmuje centralną najbardziej wartościowa część, największego w okolicach Poznania Kompleksu Leśnego. Zajmuje urozmaicone tereny o powierzchni 12 450 ha.  Z uwagi na bezpośrednie sąsiedztwo z Poznaniem, w gminie zlokalizowane jest budownictwo wielorodzinne, oprócz funkcji przemysłowo - rolniczej Czerwonak pełni funkcję mieszkaniową”.

Km 229, Ib. - Owińska, wieś dworska z atrakcyjnym pałacem.

Owińska - Nazwa wsi pochodzi od staropolskiego "owien", co znaczyło - baran. Pierwsza wzmianka o wsi Owensko pochodzi z 1250r. W pierwszej połowie trzynastego wieku bracia Przemysł1 i Bolesław Pobożny ufundowali w Owińskach klasztor cysterek. przybyły one do Owińsk z Trzebnicy.

„Wykopaliska archeologiczne oraz przygodne znaleziska jak i odkrycia stwierdzają, że już w okresie neolitu, a szczególnie w okresie kultury łużyckiej i pomorskiej ziemia dzisiejszych Owińsk i okolicy była dość gęsto zaludniona. Materiały wykopaliskowe obejmują : toporki kamienne, pierścienie spiralne, grociki, monety, szpilki, popielnice. Lud kultury łużyckiej wiódł osiadły tryb życia. Zajmował się uprawą roli i hodowlą zwierząt domowych, rybołówstwem i myślistwem w Puszczy Zielonce, bogatej w różnego rodzaju zwierzynę”.

Km 224,86 - stalowy most drogowy Biedrusko. Wys. d.k.m. nad WW = 170 cm, nad SV,T = 810 cm i SNW = 920 cm. Przed Biedruskiem kończy się Poznań lewobrzeżny Po obu stronach gęste, rozległe lasy ciągną się aż do Obornik. Warta powoli skręca na zachód.

Km 220,5, pb. - Złotoryjsko, strażnica wodna (62-095 Murowana Goślina, tel. 0-61 812-24-54).

Km 216, Ib. - duży rezerwat lasu o charakterze pierwotnym. Zwracają uwagę kanie czarne i rdzawe, krążące na niebie nad Wartą. Poznań - ­Oborniki to bardzo przyjazny żeglarzom odcinek szlaku. Ani jednego mostu ani jednego promu i to przez 35 km, wśród lasów oferujących między ostrogami urocze zatoczki do postawienia namiotów Nie musimy kłaść i stawiać masztu lub płynąć jako motorówka.

Km 209, 80 i 209,85; 6 m pod dnem Warty przeprowadzono 2 nitki rurociągu gazowego (średn. 1400 mm) Jamał - Europa Zachodnia. Km 206_ - stalowy most kolejowy na trasie Poznań - Piła. Wys. d.k.m. nad WW = 580cm i nad SW = 872 cm.

Km 206,3 - wodowskaz Oborniki: WW = 804 cm, SWW = 449 cm, SV/ = 292cm, SNW = 187 cm. Płyniemy miedzy wysokimi brzegami, na pb. zabudowania Obornik.

Km 206,2, pb. - Oborniki, miasto powiatowe, około 15 tysięcy mieszkańców Prawa miejskie prawdopodobnie z XIII wieku. Ciekawostką wśród zabytków jest szachulcowy, kościół z xvrn w. wzniesiony nad Wełną, wpadającą w Obornikach do Warty. Piękna okolica, bardzo zdrowy mikroklimat.
Zaczyna się olbrzymi kompleks Puszczy Noteckiej.

„Oborniki leżą około 30 km od Poznania, u zbiegu rzek Wełny i Warty, na skraju Puszczy Noteckiej. Są miastem powiatowym i stolicą gminy, która zajmuje obszar 340 km kw. i liczy ponad 31 tys. mieszkańców, a składa się  z rekordowej liczby sołectw – 43. W samych Obornikach mieszka ponad 18 tys. osób. 
Miasto jest zaliczane do najsilniejszych gospodarczo ośrodków Wielkopolski. Lokuje się w pierwszej dziesiątce najatrakcyjniejszych dla inwestorów małych miast w Polsce. Posiada także wystarczająco wiele walorów, by być uznawane za ośrodek rekreacji i wypoczynku. Atuty miasta i wsi obornickich doceniło już wiele osób, m.in. z Poznania, budując domy i osiedlając się w tej okolicy. Wiele wskazuje na to, że ta tendencja utrzyma się, gdyż gmina ma naprawdę czym skusić.

 Historia Obornik jest długa i bardzo ciekawa. Badania archeologiczne wykazały, że najstarsze zbiorowiska ludzkie pojawiły się w tych okolicach u schyłku starszej epoki kamienia, ok. 12 – 8 tys. lat p.n.e. Były to ludy koczujące gromadami, zajmujące się zbieractwem, polowaniem i łowieniem ryb. Sporo o życiu owych ludzi mówią znaleziska krzemienne, licznie spotykane na miejscach dawnych obozowisk. Kolebką miasta był gród obronny, usytuowany w zachodniej części, na lewym brzegu Wełny, na cyplu powstałym w miejscu ujścia Wełny do Warty. Historycy znaleźli dowody, że został on zbudowany w okresie połowy IX do połowy XI wieku. Gród pełnił funkcje obronne, był także punktem kontrolującym pobliskie szlaki komunikacyjne (tędy prowadziło najkrótsze Połączenie Poznania z Pomorzem Środkowym) i poboru cła oraz ośrodkiem administracyjnym. Wczesnośredniowieczny zespół osadniczy w Obornikach składał się z czterech członów: grodu, podgrodzia i kościoła z nim związanego oraz z leżącej na lewym brzegu Warty osady otwartej.
Ta ostatnia była książęcą osadą służebną tzw. oborników, ludzi zajmujących się dozorowaniem bydła pochodzącego ze składanych przez okoliczną ludność danin. Nazwę późniejszego miasta Oborniki można więc etymologicznie łączyć z nazwą wsi służebnej, zlokalizowanej po lewej stronie Warty”.

Km 206,1 - most drogowy na trasie nr 11 : Kołobrzeg -Poznań. Wys. d.k.m. nad WW = 710 cm, nad SW = 1002 cm. (Nadzór Wodny Oborniki, ul. Wąska 11, 64-600 Oborniki, tel. 0-61,296-04-92). Zaraz za mostem, u stóp; skarpy znajduje się Harcerska Przystań Żeglarska. Jest tu hangar 13 HKZ, ale nie ma pomostów. Obok jest usytuowany Ośrodek LOK. Mamy tu możliwość postoju przy wygodnym, trawiastym i zadrzewionym brzegu. Z wygód można korzystać w Ośrodku LOK, po zgłoszeniu się u szefostwa.

Km 206 – drogowy most miejski (stalowy) prowadzi do lewobrzeżnej dzielnicy Obornik. Wys. d.k.m. nad WW = 520 cm i nad SW = 812 cm.

Cała trasa kolejnego odcinka  mieści się w Pradolinie Eberswaldzko –Toruńskieji w jej mezoregionie, zwanym Kotliną Gorzowską. Wieksza część szlaku leży w województwie wielkopolskim (powiaty: szamtulski, międzychodzki - szlaku Warty i czamkowsko-trzcianecki na Noteci.W województwie lubuskim Warta przepływa przez powiaty międzyrzecki i gorzowski, zaś Noteć również gorzowski i strzeIecko­-drezdencki. Z Obornik wypływamy wśród wysokich brzegów rzeki.

Km 205,7; pb - ujście rzeki Wełny, z której chętnie korzystają w swych wyprawach kajakarze.

„Wełna jest prawobrzeżnym dopływem rzeki Warty o całkowitej długości 117,8 km  i wchodzi w skład systemu rzecznego Wełna – Warta Odra – Bałtyk.W zależności od szerokości, głębokość jej koryta waha się w granicach 80 – 130 cm. Wypływa z położonego niedaleko Gniezna Jez. Wierzbiczańskiego i wpada do Warty w Obornikach Wlkp., w 206,0 km. Odwadnia obszar o powierzchni 2 621,1 km², którego podstawowym elementem morfologicznym jest wysoczyzna deluwialna: moreny czołowe
 i denne, sandry oraz ozy. Cały obszar rozcinają doliny rynnowe, często wypełnione jeziorami polodowcowymi. Jest to rzeka silnie meandrująca, o niewielkim spadku podłużnym – stąd w jej dolinie liczne, niezwykle malownicze zakola i starorzecza. Od Rogoźna do Obornik Wełna przyspiesza swój bieg, spowodowany dużym spadkiem, dając złudzenie rzeki górskiej. Rzeka przyjmuje szereg dopływów. Największe z nich i przepływające przez teren gminy to:

·         Rzeka Nielba – jest prawostronnym dopływem Wełny o całkowitej długości 26,1 km i powierzchni zlewni 158,6 km². Uchodzi do Wełny w km 47,3 powyżej Wągrowca.

·         Struga Gołaniecka – jest prawym dopływem Wełny, o długości 25,6 km.

Skrzyżowanie rzek Wełny i Nielby, na przedmieściach Wągrowca, zwane bifurkacją wągrowiecką jest niecodziennym zjawiskiem hydrologicznym. Strumienie obu rzek krzyżują się, przepływają przez siebie nawzajem ruchem wirowym, a wody, nie mieszając się, płyną dalej własnymi korytami. Nielba wpada ostatecznie do Wełny po pokonaniu dalszych dwóch kilometrów.

Km 205 - krajobraz się wypłaszcza tuż nad wodą. Rozpoczyna się prosta droga wśród łęgów i błoni, następnie teren się wypiętrza, przechodząc w pola orne. Po obu brzegach rzeki ciągną się długo wiejskie zabudowania przedmiejskie Obornik, a na lewym brzegu znajduje się wieś Uścikaniec,

Km 204; lb - pojedyncza zagroda tuż nad wodą. Nad nią - druty wysokiego napięcia.

Km 202; lb - tuż nad rzeką zaczyna się wielki las sosnowy. Pb dość wysoki łagodnie wypiętrza się do ok. 20 m. Biegnie tamtędy szosa i kolej do Obrzycka. Odtąd oba brzegi rzeki umocnione gęsto ostrogami. Między nimi urocze zatoczki.

Km 199; lb - Niemieczkowo, leśnictwo, doskonałe warunki cumowania przy trawiastym nabrzeżu.

            „Wieś maleńka, lecz atrakcyjnie położona, o ciekawej i bogatej historii. Dziś liczy tylko 64 mieszkańców, ale sto lat wcześniej było ich prawie dwa razy więcej.   Dojechać tu można skręcając w prawo od szosy Oborniki - Szamotuły tuż za Popówkiem, 10 km od Obornik; w odległości 2 km od skrzyżowania zaczynają się pierwsze zabudowania wsi.

 Jadąc dalej dojedziemy do dworu i parku z XVIII wieku, a jeszcze dalej - do zabudowań Leśnictwa Niemieczkowo, położonego na lewym brzegu Warty, skąd rozpościera się ładny widok na prawy, wysoki brzeg rzeki. Krajobrazową atrakcyjność całego sołectwa podnosi także i to, że przepływa przez nie i kawałek dalej wpada do Warty rzeczka Samica. Tuż przy budynku Leśnictwa Niemieczkowo (najlepszy dojazd tutaj jest jednak z Chrustowa) rośnie dąb - pomnik przyrody, liczący około 180 - 200 lat, o obwodzie 400 cm.

Km 198,6; pb – Bąblin, wieś sołecka, parafia.  

            „ Pierwsza historyczna wzmianka na temat wsi pochodzi z 1388 roku, kiedy to Bąblin należał do Macieja Jada, zwanego też Świętopełkowiczem Bądlińskim. W XV wieku wieś przeszła już w ręce rodziny Objezierskich herbu Nałęcz. W XVI wieku swoje dobra mieli tu także Rozwarowscy (Roztworowscy). Około 1830 roku dobra Bąblińskie przejęli w drodze zakupu Dobrzyccy herbu Leszczyc. Pięć lat później ówczesnego właściciela majątku odwiedził oficer napoleoński i powstaniec - Mikołaj Dobrzycki. Major Dobrzycki zginął w 1848 roku prowadząc oddział kosynierów podczas szturmu na most w Obornikach. Pochowany został w pałacowym parku. Do dziś zachował się postawiony ku jego pamięci obelisk.  Bąblin za czasów Dobrzyckich uważany był za gniazdo polskości

Km 195,6; pb - tuż nad rzeką - Kiszewo, wieś sołecka, parafia. Prom górno- liniowy. Lina na wysokości ok. 5 m. Warta skręca w tym miejscu ku południowi.

             „Miejscowość, położona tuż nad Wartą, na skraju Puszczy Nadnoteckiej.  W okolicy znanych jest 10 stanowisk z okresu kultury łużyckiej, wpływów rzymskich i wczesnego średniowiecza. W źródłach miejscowość po raz pierwszy pojawia się w 1284 roku jako Okisovo. Przez kilkaset lat wieś stanowiła własność Kiszewskich – jednego z odłamów rodziny Nałęczów.

 Już w 1429 roku Mikołaj - syn Niemierzy Kiszewskiego był studentem w Krakowie. Pewne prawa na Kiszewie posiadali także spokrewnieni z nimi Objezierscy. Jeszcze do niedawna w Kiszewie funkcjonowała przeprawa promowa. Było to bardzo wygodne połączenie dla mieszkańców lewo- i prawobrzeżnej Warty. Niestety, od jakiegoś czasu prom jest nieczynny i wciąż nie ma pieniędzy na modernizację tego tak potrzebnego dla mieszkańców środka transportu”.

Km 193, 3 - druty wysokiego napięcia. Przypominam - masztu kłaść nie trzeba.

Km 193; lb - ujście Samicy w głębokim wąwozie. Ta rzeka - to atrakcyjny szlak kajakowy Możemy tu spotkać ptaki drapieżne: kanie czarne i rdzawe oraz orła bielika, gniazdującego w tych okolicach.

zamek w Obrzycku 37.64kB, 520x429 pix	rzeka Wełna w Wągrowcu 27.33kB, 340x420 pix	Promenada i most na Warcie 50.49kB, 726x633 pix
Cytadela 51.73kB, 486x401 pix	Sieraków 96.99kB, 453x670 pix